طراحی از لب آموزش نقاشی -

طراحی از لب

 آموزش نقاشی -




با مشاهده لبها در افراد مختلف متوجه می شوید که فرم لب، در تکمیل شخصیت و کاراکتر چهره نقش فراوانی دارد. ساختار کلی لب، امکان تغییر پذیری بسیار متنوعی دارد و هماهنگ با حالات روحی یا ظاهری شخص می تواند جنبه بیانی به خود بگیرد. فرم لب و دهان خود را در آینه مشاهده کنید. حالتهای صحبت کردن، خندیدن، خوردن، خمیازه کشیدن، ناراحتی، شادی، اعتراض، فریاد زدن و ... را بررسی کرده و ببینید که بیشترن تغییر در کدام قسمت دهان دیده می شود؟ در گوشه ها یا در قسمت میانی لبها؛ سپس به هماهنگی تغییر حالتها در چشم و لب به طور همزمان بپردازید. علاوه بر حالتهای رفتاری، به تغییر فرم در اثر تغییر وضعیت سر و چهره (نیم رخ و سه رخ و ...) نیز بپردازید. با چرخش سر به پهلو، زیر یا بالا، لبها نیز تغییر فرم پیدا می کنند.

شیوه طراحی از فرم لب: برای فرم لب همچون فرم چشم، یک بیضی با گوشه های تیز و بسته در نظر بگیرید و آن را از طول و عرض به چهار قسمت تقسیم کنید. لب بالا معمولاً باریکتر از لب پایین است. گاهی لب بالا و پایین در یک اندازه هستند و بسیار به ندرت پیش می آید که لب بالا ضخیمتر از لب پایین باشد. بهتر است که برای ترسیم فرم لب، به جای خط، از سایه یا پهنای مداد استفاده کنید. دو گوشه لب با هم برابر و یک شکل هستند. لب پایین شامل گوشه ها و بخش مرکزی یا وسط است. سایه ای که برای لب بالا در نظر می گیرید باید قدری تیره تر از لب پایین با شد. این تیرگی در گوشه های دهان نیز تغییر پیدا می کند.

گریم: رنگ چهره

واژه گریم در زبان فرانسه از سال 1778 میلادی به مفهوم آنچه در نمایش مورد نظر است به کار گرفته می شود. مصدر کلمه، گریمر به معنای خطوط پیری بر چهره انداختن- آرایش-چهره پردازی در تئاتر و سینما است و صفت فاعلی آن گریمور است.ینچ

گریم را می توان آماده کردن چهره برای رسیدن به اهدافی مطلوب نظیر حجم دادن به چهره و ایجاد تغییرات ملموس در شخصیت، نژاد، سن، آناتومی چهره و... توصیف کرد.

رنگ ها روی چهره شما

مقدمه ای بر گریم



تقسیمات کلی چهره:

بر اساس اصول زیبایی شناسی روم و یونان ، صورت متعادل و زیبا به جمجمه ای گفته می شود که دارای فرمی بیضی تخم مرغی باشد و در قسمت بالا پهن و در قسمت پایین باریکتر باشد؛ از سه قسسمت مساوی تشکیل شود:

از رستنگاه مو تا زیر ابروها ، از ابروان تا زیر بینی ، و از زیر بینی تا خط انتهای چانه

...


رنگ چهره

پایه یک گریم خوب، رنگ چهره مناسب است.

Foundation, paint stick, paint cake, ...

انواع فون: فون خشک (پن کک)، فون چرب (پن استیک)

فون ها از مواد پوششی جذب شونده، چسبنده و چربی، رنگ و مواد معطر تهیه می شوند.


ویژگی های یک فون خوب:

روی پوست خوب می خوابد، دوام خوبی دارد و در زیر نورهای پرژکتور تغییر شکل نمی دهد.


نکته:

فون چرب بهتر روی پوست می نشیند و طبیعی تر به نظر می رسد.

قبل از استفاده از کرم پودر، مقداری از آن را پشت دست خود گرم کنید. سپس با یک اسفنج مقداری از آن را روی پوست صورت گذاشته و به طرف خارج پخش نمایید. برای ایجاد پوشش شفاف اسفنج را مرطوب کنید.

در گریم ، معمولا رنگ فون بازیگر مرد یک درجه تیره تر از بازیگر زن نقش مقابل است.




تغییر و متعادل سازی فرم لب ها

برای طراحی و ثابت ماندن رژلب ابتدا باید فون زمینه را به همراه پودر ثابت کننده روی لب زد و سپس با مداد لب هماهنگ با رنگ پوست اصلاحات لازم را انجام داد، و در انتها محدوده داخل لبها را با رژ پر کرد.

تغییر فرم لبها

جهت تغییر فرم لب ها ابتدا آنها را به وسیله قلم باریک با فون همرنگ زمینه بپوشانید و سپس پودر بزنید.

سپس خط لبی جدید (فرم دلخواه) اطراف لب ها بکشید و در انتها محدوده داخل لب را هاشور بزنید و سپس محو کنید. مقدار کمی رژ لب روی لب ها بمالید و با نوک انگشت محو کنید. سپس یک لایه نازک برق لب روی آن بزنید.

***

در مورد لب های بزرگ

از مداد لب تیره برای ایجاد محدوده جدید استفاده کنید، سپس داخل لب را رژ بزنید.

استفاده از رنگ های روشن و براق روی اینگونه لب ها باعث حجیم تر و بزرگتر به نظر رسیدن آنها می شود.

***

برای متعادل سازی لب های افتاده ابتدا گوشه لب ها را با فون بپوشانید، سپس پودر زده، با توجه به خط مرکزی لب، گوشه های آن را بالا بکشید. سپس داخل محدوده را رژ بزنید.

***

برای متعادل سازی لب های باریک ابتدا بوسیله فون، خط طبیعی لب بالا را بپوشانید؛ سپس قلم خط لب را به حالت خوابیده در دست بکار گیرید و قوس مناسبی را بالای خط طبیعی لب ها ایجاد کنید. سپس پودر بزنید و خط لب را ترسیم کنید و در انتها به اندازه کافی رژ بزنید.

***

برای متعادل سازی لب بالای خارج از اندازه طبیعی (بزرگ)، ابتدا آن را با فون بپوشانید. بعد پودر زده و خط لب جدید را داخل لب بالا بکشید، گوشه های لب را کمی خارج از خط لب پایین ترسیم کنید، روی لب پایین از رنگ روشن استفاده کنید.

رنگ های براق و روشن خطوط لب را مرتفع می سازد. برای جلوگیری از تجمع رنگها در خطوط و چین های لب تمرکز رنگ را به طرف داخل لب ها هدایت کنید.

***

تغییر و متعادل سازی فرم ابروها


قسمتهای مختلف ابرو:

خط ابرو خط فرضی افقی زیر ابرو که از دو سر پایین ابرو عبور می کند.

خط نوک قوس : خطی است افقی که از بالای ابرو می گذرد و تا خط زیرین ابرو با اندازه چشم باز برابر است.

خط زیرین کمان از نوک قوس زیرین کمان ابرو و نوک تاج ابرو می گذرد، سایز آن با اندازه نصف چشم باز مساوی است.

خط داخلی ابرو از گوشه داخلی چشم می گذرد و به طرف بالا امتداد دارد و از ابتدای تاج ابرو می گذرد.

کمان ابرو به وسیله خط داخلی که از گوشه خارجی مردمک چشم شروع شده و در وسط ابرو عبور می کند مشخص می شود.

خط بیرونی به موازات خطوط قبل از انتهای ابرو می گذرد. فاصله آن از خط میانی برابر است با فاصله خط میانی و داخلی.


حالت و اندازه افقی ابرو در تناسب با عرض چشم باز و طول چشم تعیین می شود. *


برای تغییر فرم ابرو، پس از انتخاب فرم ابرو با ایجاد سایه سفید یا روشن در قسمتهایی که می خواهید حذف شوند و سایه تیره برای قسمتهایی که فرم ابروی نهایی را تشکیل می دهند و باید باقی بمانند، برای برداشتن ابرو اقدام کنید.

برای برداشتن ابرو باید به خط بالایی و فرم انحنای آن توجه کنید و خط پایین را شبیه به آن همانند سازی کنید.

***

متعادل سازی چشم ها:

چشم های نزدیک به هم:

گوشه هایی داخلی چشم را با سایه ی روشن و گوشه خارجی چشم را با سایه تیره کار کنید و به طرف خارج امتداد دهید.

تاج ابرو را عقب تر ببرید و فاصله ابروها را زیاد کنید. تاکید بر روی خط چشم ها را از وسط شروع کنید و به طرف انتهای چشم تقویت کنید.

***

چشم های دور از هم:

به گوشه های داخلی چشم ها سایه ای تیره بزنید؛ آن را تا نزدیک پل بینی امتداد دهید. برای گوشه های خارجی چشم ها از سایه ای به رنگ روشن استفاده کنید.

تاج ابروها را به یکدیگر نزدیک کنید و خط چشم را کشیده و مژه های گوشه داخلی را ریمل بزنید.

***

چشم های گود:

برای پلک های بالا از سایه های روشن و براق استفاده کنید. خط چشمی نازک و ظریف بکارگیرید و سر مژه ها را ریمل بزنید.

***

چشم های درشت و برجسته:

برای پلک بالا از سایه تیره استفاده کنید، آن را امتداد دهید تا حدقه بالا را بپوشاند. بوسیله ریمل بر انتهای خارجی چشم ها تاکید کنید.

***

چشم های کوچک:

بر روی پلک بالا سایه ای بسیار کمرنگ و روشن بکار برید. از سایه های رنگی و تیره تر برای خارج پلک استفاده کنید. خارج پلک های بالا و پایین را خط چشم بکشید.

***

چشم های افتاده:

به گوشه های خارجی چشم ها سایه بزنید و به طرف بالا امتداد دهید. خط پلک پایین را نیز از گوشه شروع کنید و به طرف بالا و بیرون امتداد دهید. خط چشم را از گوشه های داخلی شروع کرده و از وسط چشم به تدریج به طرف بالا و خارج امتداد دهید.

***

توسط مداد چشم پشت پلک های بالا را هاشور بزنید، سپس به وسیله نوک انگشتان آن را کمی پخش کنید. کمی سایه نقره ای روی آن ها بزنید. روی پلک بالا و پایین در انتهای مژه ها خط باریکی بکشید. در انتها به اندازه کافی به مژه ها ریمل بزنید.

سک روش ساده دیگر برای ساخت بوم نقاشی

طرز ساخت بوم نقاشی

 وسایل مورد نیاز:

1- چوب جهت ساخت قاب در ابعاد : به طول 23 سانتیمتر ( 2 عدد) و 31 سانتیمتر ( 2 عدد) - عرض 2 سانتیمتر

و پهنای 3 سانتیمتر

2- پارچه نخی ضخیم یا برزنت (سفید ) به ابعاد 25 در 32 سانتیمتر 3- میخ ریز 4 -چسب چوب 5 - منگنه 6- اره 

طرز ساخت :

- درصورت دسترسی به گونیای فارسی بر ، ابتدا و انتهای چوبها را بعد از ایجاد زاویه 45 درجه با اره ببرید سپس آنها را با چسب چوب بچسبانید و بعد از خشک شدن چسب ،آنها را با میخ محکم نمایید.در غیر اینصورت قاب را به شکل زیر به هم بچسبانید .

- بعد از ساخت قاب ، پارچه ضخیم یا برزنت مورد نظر را بر روی قاب با منگنه بچسبانید به طوری که پارچه بر روی بوم شل و و ل نباشد.

- سپس با قلم مو بر روی پارچه یا برزنت به صورت کامل یک لایه چسب چوب زده تا جایی که کل پارچه یا برزنت پوشش داده شود .

- بعد از خشک شدن چسب چوب، بوم آماده ی ، هنر نمایی شما خواهد بود .

نکته : می توانید از قاب های چوبی غیر قابل استفاده بعنوان چهار چوب بوم استفاده نمایید.

ساخت بوم نقاشی

ساخت بوم نقاشی

ساخت بوم نقاشی



تعریف بوم:

بوم عبارت است از یک ماده سفید رنگی چون گل سفید/ هونتیت یا مل، گچ ژیپس محلول در یک ماده چسب دار، که از نظر شیمیایی بی اثر و خنثی است؛ و سطح قدامی تکیه گاه که معمولا شامل کرباس یا چوب است را به آن آغشته می کنند.







ساخت چهارچوب:

برای ساختن یک چهارچوب مناسب توجه کنید از چوب خشک استفاده کنید تا به مرور زمان تاب برندارد. در قسمتی از چهارچوب که باید با پارچه (کرباس) تماس داشته باشد برشی مورب ایجاد کنید.

می توانید به جای میخ کردن زوایای چهارچوب از گوه استفاده کنید.گوه به چهرچوب قابلیت انبساط می دهد، بعد از انجام مراحل آماده سازی و پردازش بوم امکان برطرف کردن شلی و برآمدگی های ایجاد شده بر سطح بوم را راحت تر خواهید داشت.

هر چقدر چهار چوبتان بزرگ تر است باید بعد بیشتری نیز داشته باشد.


کشیدن بوم روی پارچه:

پارچه مورد نظر را دو تا سه سانتیمتر بیشتر از ضخامت چهارچوب ببرید. چهارچوب را طوری بر پارچه قرار دهید که کاملاً در وسط آن قرار گیرد. وسط یکی از قسمتهای پارچه را با میخ ریز(بنفش) به چهارچوب متصل کنید. سپس قسمت مقابل آنرا؛ و بعد هر دو سو را با کشیدن پارچه به چهارچوب میخ کنید... .


پردازش پارچه:

ابتدا سریشم آبکرده را بوسیله کاردک خوب روی سطح پارچه بکشید، آنرا جلوی آفتاب قرار دهید تا خشک شود. برای بر طرف کردن گره های احتمالی از کاغذ سنباده استفاده کنید. برخی نقاشان به این کفایت می کنند و بوم را با رنگ سفید تیتانیوم و روغن دانه کتان و تربانتین و اسکاتیف آماده می کنند. اگر شما هم پیرو این متدید یادتان باشد اگر رنگ با کرباس ارتباط برقرار کند سبب پوسیدگی پارچه می شود.

برخی نقاشان ترجیح می دهند از روشهای دیگری اقدام به ساخت بوم کنند:

و در ازای هر ربع کیلو چسب چوب، یک فنجان چای خوری پودر مل و پنج قطره گلیسیرین و مقداری آب استفاده کنند تا حدی که به شکل خمیر شلی دربیاید. این ماده را بر روی بوم می کشند و اضافه آنرا می گیرند... . بعد از خشک شدن بوم مثل دیگر روش ها آنرا محکم میکنند. و در صورت نیاز باید مواد اضافه با لیسه از روی بوم زدوده شود.

یک روش دیگر:

سریشم ماهی را در آب جوشیده سرد شده حل می کنیم؛ بر سطح بوم کشیده. سمباده میزنیم. سریشم و شیره انگور و مقداری عسل و آب را ترکیب کرده تا غلظت مطلوب بدست بیابد، به محلول چسب سینکا و زرده تخم مرغ افزوده، دو برابر زرده تخم مرغ روغن بزرک می افزاییم. این روش برای نقاشی هایی که مدیومشان
حاوی زرده تخم مرغ می باشد بسیار مناسب است.



برای زیر سازی تخته نقاشی روی آن را با سریشم آبکرده سرد یا صمغ عربی می پوشانیم؛

و بعد زرده تخم مرغ می زنیم. سپس آنرا با لاک الکل می پوشانیم.

از اختلاط سریشم و گچ پاریسی/ دندانپزشکی نیز سطح مطلوبی برای نقاشی حاصل می گردد، این بوم برای نقاشی تمپرا زمینه مناسبی است.

طراحی از پا : آموزش نقاشی:ترسیم :انگشتان

طراحی از پا

آموزش نقاشی - آموزش نقاشی برای کودکان


مراحل طراحی از پا نیز مانند طراحی از دست می باشد. با این تفاوت که بر خلاف دستها که نیمی از حجم و فرم بر عهده انگشتان و حالتهای آنها بود و بخش عمده مطالعات و بررسیهای شما بر اساس حرکت انگشتان صورت می گرفت، در اینجا انگشتان پا نقش فرعی بر عهده دارند و به خودی خود قدرت حرکت چندانی ندارند. فرم کلی کف و انگشتان پا بر اساس فرم هندسی، مخروطی است با قاعده مستطیل شکل که وظیفه حفظ تعادل کل بدن را بر عهده دارد. همچون طراحی از دست، طراحی از پا را نیز از انگشتان، کف و پاشنه پا آغاز می کنیم:

حجم کلی پا را ترسیم کنید. بخش انگشتان را از بقیه قسمت ها جدا کنید. مفاصل را با دست لمس کرده و محل اتصال مشترک انگشتان را پیدا کنید. به طراحی از حجم پا درون جوراب بپردازید و کلیه انحناهای آن را بررسی کنید. به طراحی انگشتان و کف پای بدون جوراب از آینه بپردازید. پا را از سمت پهلو ها، زاویه جلو و زاویه پشت طراحی کنید. انگشتان پا را به صورت مجموعه ای از استوانه های کوتاه و متصل به هم ترسیم کنید. به قسمت های برجسته و بر آمده پا، قوزک داخلی و خارجی، تناسب مچ و کف پا توجه کنید. فرم استوانه مدور (با حجم متغیر) در تمامی بخشهای پا حاکمیت دارد. با در نظر گرفتن این مسأله می توانید سایه روشنهای مناسبی را به فرم پا اختصاص دهید. به چین و چروکهای لباس در محل زانو و لگن خاصره توجه داشته باشید. حالت پارچه کمک می کند تا طراحی، صحیح و بدون نقص انجام شود. از ترسیم چینهای غیر ضروری و بیش از حد لازم خودداری کنید. به تفاوت فرمها در قسمت پهلوی داخلی و خارجی پا دقت کنید. تا زمانی که تسلط کافی بر فرمها و حالتهای مختلف دست و پا را به دست نیاورده اید، از ترسیم ذهنی این سوژه ها خودداری نمایید.

طراحی از گلها و گیاهان آموزش نقاشی - آموزش نقاشی برای کودکان

طراحی از گلها و گیاهان

آموزش نقاشی - آموزش نقاشی برای کودکان



گیاهان سوژه هایی بسیار متنوع و مناسب برای طراحی هستند. برگها، شاخه ها و گلها در اندازه ها، شکلها و رنگهای گوناگون به وفور در اطراف شما هستند و فرصتی برای کسب تجربه در این زمینه به شمار می آیند.

طراحی از برگ 

برای آغاز کار، از برگهای نسبتاً ساده به عنوان به مدل استفاده کنید. در حد امکان انواع برگهای پهن، باریک و پنجه ای شکل را مورد مطالعه قرار دهید. پس از این مرحله به رگ برگها توجه کنید. رگه های ضخیم و واضح، اهمیت بیشتری دارند و می توانید آنها را در کار خود منعکس کنید. اما از ترسیم رگه های ریز که در سراسر برگ پخش می شوند خودداری کرده و به جای آنها دقت و حوصله خود را صرف بررسی سایه روشنها و بافت بنمایید از برگهای ساده، 4 طرح به ترتیب شامل: اسکیس، طراحی خطی، سایه روشن، تهیه و برای طرح چهارم از پشت برگها که رنگی متفاوت با رگ برگهای واضحتر و ضخیمتر دارند استفاده کنید. برگهای خشک نیز به نوبه خود زیبایی ویژه ای دارند. حالتهای جمع و مچاله شده آنها را بررسی کنید. آنها را با مداد و سپس خودکار به صورت اسکیسهای گوناگون مورد مطالعه قرار دهید. به تناسبات نهفته در تمام قسمتها توجه نموده و از امکانات مداد به خوبی اسنفاده نمایید. برای طراحی از گیاهانی که برگهای بلند و باریک دارند، می توانید از پهنای نوک مداد استفاده کنید. با فشاری که به نوک مداد وارد می کنید، درجات خاکستری متنوعی به وجود آورده و برگها را زنده تر مجسم نمایید. وقتی با مجموعه ای از برگها (برگهای یک گلدان) یا قسمتی از یک باغچه یا برگهای انبوه درختان رو به رو می شوید از ترسیم دانه دانه برگها خودداری نمایید. ابتدا آنها را به صورت توده های خاکستری متنوع دیده و سطح مورد نظر را از خاکستری بپوشانید.

طراحی از تنه و شاخه درخت

آموزش نقاشی - آموزش نقاشی برای کودکان 
مرحله اول برای طراحی از درخت، مشاهده فرم کلی درختان است. درختان دارای دو قسمت عمده تنه، شاخ و برگها هستند. اگر فاصله شما از درخت مورد نظرتان کم باشد نمی توانید سوژه را به تمامی در صفحه کاغذ جای دهید، بنابراین، آن قسمت از درخت را که دیدگان شما بر آن تسلط دارد انتخاب کنید. 

اما اگر مایل هستید که درخت را به طور کامل طراحی کنید، باید در فاصله ای قرار بگیرید که چشمان شما در یک نظر، تمامی درخت را ببیند و در آن واحد، آن را به سطح کاغذ منتقل کند. برای این مسأله لازم است که حداقل فاصله شما از درخت، 3 برابر طول آن درخت باشد. اگر مایلید قسمتی از تنه یا شاخه های درخت را طراحی کنید، ابتدا فرم ساده و هندسی سوژه را در نظر بگیرید درختان و شاخه ها به طور عمده حالتی استوانه ای شکل دارند. آن قسمت از تنه که از خاک بیرون آمده ضخیم ترین حجم را دارد و هر چه رو به بالا می رود باریکتر می شود. شاخه ها نیز تابع همین مسأله هستند. عمده ترین مسأله در تنه درختان، بافت آنهاست. شما برای ایجاد بافت مورد نظر باید، از نوک و پهنای مداد به طور هم زمان استفاده کنید. ضربه های مختلف مداد و ارزش خطی های متنوع را امتحان کنید تا به تجربه دلخواه برسید. با کم رنگ کردن و پر رنگ کردن بافتهایی که ایجاد کرده اید، می توانید علاوه بر نور و سایه حجم مدور آن را نیز نشان بدهید. ترسیم بافتهای دیگری از خاک، گیاهان و علفها یا سنگهای اطراف می تواند تضاد بسیار مناسبی در کار شما ایجاد کند. 

نکته مهم: گاهی به پس زمینه تصویر، یعنی فضای اطراف سوژه هم باید توجه داشت. تنه های سفید درختان با پس زمینه تیره و شلوغ، جلوه زیباتری پیدا می کنند. بافت ضخیم و خشک پوسته بعضی درختان، با حرکات نرم و درجات خاکستری مناسب، هماهنگی بهتری پیدا می کند. به جای ترسیم تک تک برگها به صورت کامل، از بافت نرم که با پهنای نوک مداد به وجود می آید استفاده نمایید.

طراحی با ذغال (روش دوم)

طراحی با ذغال (روش دوم)

آموزش نقاشی - آموزش نقاشی برای کودکان




سوژه را در مقابل خود قرار دهید. با پهنای ذغال سراسر مقوا را یک دست و منظم سیاه کنید. بعد با دستمال کاغذی یا با دستتان روی آن بکشید تا کاملاً سیاه شده و از ذغال اشباع شود. این مرحله را مجدداً تکرار کنید و دومین لایه تیره ذغال را بر روی لایه قبلی به وجود آورید و مجدداً هم با دستمال کاغذی روی آن بکشید. خرده های ذغال روی مقوا را بتکانید. سپس با توجه به مدل، طرح را با ذغال ترسیم کنید. بعد با کمک محو کن، پاک کن و انگشت دستتان، خاکستری اولیه را روشن و روشنتر کنید. هر یک از این وسایل را که نام بردیم، درجات خاکستری روشنتری ایجاد می کند. در این شیوه، شما بر خلاف روشهای قبلی، از خاکستری تیره به خاکستری روشن می رسید و پاک کن تمییز، در اینجا نقش عمده ای به عهده دارد. در مرحله پایانی باز هم به مقایسه نورها و تیرگیها بپردازید و از ارزش خطی استفاده کنید. گاه لازم است که زمینه پشت سوژه تیره تر یا روشنتر از سوژه باشد تا به صورت مجزا از کار اصلی به نظر بیاید. در پایان روی کار را با کاغذ پوستی بپوشانید. چنانچه به اسپری تافت (مخصوص موی سر) دسترسی دارید، می توانید روی کار را اسپری زده و لایه ای محافظ بر روی اثر ذغال به وجود آورید. در این صورت کار را به حالت عمودی مایل قرار داده و اسپری را از فاصله 25 تا 30 سانتیمتری به آن بپاشید. هرگز کار را بر سطح زمین به صورت افقی نگذارید. قدری صبر کنید اسپری خشک شود. آهسته بخشی از طرح را لمس کنید. اگر اثر ذغال بر دستتان نشست، عمل اسپری را مجدداً تکرار کنید. در غیر این صورت، پس از خشک شدن کار، روی آن را با کاغذ پوستی بپوشانید.

طراحی با ذغال (روش اول)

طراحی با ذغال (روش اول)

آموزش نقاشی - آموزش نقاشی برای کودکان


وسایل مورد نیاز: ذغال طراحی طبیعی یا فشرده (ترجیحاً فشرده)، محو کن، پاک کن، مقوای اشتناخ A4، کاغذ پوستی کمی بزرگتر از A4.

سوژه را از اشیایی با جنسیتهای متنوع انتخاب کنید. با کمک ذغال (نه مداد) طرحی بسیار ساده از مدل بر روی مقوا ترسیم کنید. اندازه طرح نباید کوچک باشد. اگر رنگ سوژه سفید باشد شما فقط به قسمتهایی که سایه وجود دارد توجه کنید و همان قسمتها را با پهنای ذغال کمی تیره کنید. در ابتدای کار مراقب باشید که با لبه تیز ذغال خطوط تیره و پر رنگ ترسیم نشود چون اثر نامطلوبی از خود بر جای می گذارد. سپس محو کن را بر روی اثر ذغال ساییده و آن را به صورت سایه ای محو و یک دست در آورید. برای ایجاد سایه های تیره تر، همین کار را تکرار کرده و لایه های خاکستری را بر روی هم بیاورید. به جای محو کن می توانید از تکه ای دستمال کاغذی و یا انگشت دستتان (به شرط آنکه چرب یا مرطوب نباشد) استفاده کنید.

پس از ترسیم خاکستریها، می توانید با لبه تیز ذغال، اشاره های حساسی را در قسمتهای تیره به عنوان ارزش خطی، به مدل بیفزایید. این کار باعث ایجاد استحکام در مدل می گردد. در صورتی که مدل شما رنگی باشد ( آبی، قرمز، بنفش، سبز و...) ابتدا سراسر طرح را با پهنای ذغال بپوشانید و بعد دستمال کاغذی را بر روی آن بکشید تا اثر ذغال به طور کامل و یک دست خاکستری شود. سپس مراحل تیره تر را مجدداً با ذغال ترسیم کرده و با محو کن اثر آن را یکنواخت کنید. مراقب باشید که در حین کار دستتان بر روی طرح ساییده نشود. اثر ذغال به راحتی پاک شده و کار را ناقص می کند.

مراحل آخر کار مهمترین بخش است. در این مرحله با کمک نوک ذغال، در قسمتهای تیره، ارزش خطی مناسبی ایجاد کنید. به مقایسه درجات مختلف خاکستری هایی که ترسیم شده بپردازید و چنانچه لازم بود، در سایه هایی که ایجاد کرده اید تجدید نظر کنید. برای مدلهای شفاف و براق (شیشه، سفال لعاب دار، فلز) که انعکاسهایی از نور در خود دارند، به همان ترتیب سابق سایه ها را ایجاد کنید. سپس برای نشان دادن نورهایی که در مدل دیده می شود، از تکه ای پاک کن تمییز استفاده کنید کناره پاک کن را با کاتر ببرید تا صاف و لبه دار شود. به این ترتیب می توانید نورهای ظریف و حساسی در طرح خود ایجاد کنید. مراقب باشید که: جهت حرکت دستتان برای ترسیم نورها، مطابق با حجم مدل و نوری باشد که واقعاً مشاهده می کنید. نورهایی که ترسیم می کنید از نظر اندازه و پهنا متنوع باشد. به مدل خود نگاه کنید. در کنار قسمتهایی که نور وجود دارد، گاهی لکه های بسیار تیره ای هم به چشم میخورد یا این که قسمتهایی از نور، محو و نامشخص است توجه به این نکات علاوه بر آنکه در مدل شما تنوع ایجاد می کند، بر دقت و ظرافت طرح نیز می افزاید. وقتی کار تمام شد، روی طرح را با کاغذ پوستی بپوشانید تا کارتان محفوظ بماند.

روز عشق (روز زن و مادر، سپندارمزد)

زنان ایرانى در طول سال روز 29 بهمن را به خود اختصاص داده اند. قرن‌ها پیش که شاید در بسیارى از قسمت هاى کره خاکى که حالا از متمدن‌ها و یا مراکز دینی به‌شمار می‌آیند بى‌قانونى بیداد مى کرد ایرانیان حتى روزهایشان نیز نامى و جشنى داشت. هر سال درین روز زنان ایرانى از کار روزانه دست مى کشیدند و این مردان بودند که یک روز در سال نقش زنان را ایفا مى کردند.سالیان سال پس از آن که اسلام ظهور کرد و گسترش پیدا کرد باز این ایرانیان بودند که این روز را گرامى مى داشتند.



روز زن در ایران باستان:

از گذشتگان دور روز زن را در اسفندگان (پنجم اسفند) برگزار مى کردند. این روز سپندارمزد نامیده مى‌شود که نام فرشته نگهبان زمین است، از آنجایى که زمین همانند زنان بارورى دارد، این جشن براى گرامیداشت زنان نیکوکار برگزار مى شود. برگزارى مراسم جشن و سرور در این روز ضرورى است. در این روز براساس سنت باستانى بانوان با پوشیدن لباس هاى نو، مورد تکریم قرار مى گیرند، مادران از فرزندان خود و زنان از مردان پیشکش‌هایى دریافت مى کنند و زنان نیکوکار، پاکدامن، پرهیزگار و مادرانی که فرزندان درستکار تربیت نموده‌اند مورد تشویق قرار مى گیرند.



در سفره این جشن جامى از شیر و تخم مرغ که نشانه ماه بهمن است قرار دارد. به جز آنها میوه هاى فصل به ویژه انار و سیب، شاخه هاى گل، شربت و شیرینى، برگ هاى خشک آویشن با دانه هایى از سنجد و بادام در چهار گوشه سفره قرار مى دهند و مواد خوشبو و کندر بر روى آتش مى گذارند و مقدار کمى از هفت گونه حبوبات و دانه ها که در جشن مهرگان براى سفارش کاشتن در آن فصل در سفره جشن مهرگان قرار داده اند مى‌گذارند.



اسفندگان از جمله جشن‌هاى ماهیانه اى است که اطلاع دقیقى از گذشته برپایى آن نوشته نشده است. اما بنابر گفته ابوریحان بیرونى (که در نقشی همانند فردوسی بزرگ زنده کننده جشن‌ها و مراسم ایران باستان بود) در ایران قدیم جشنى با نام مزدگیران یا مردگیران در بین مردم رواج داشته است. از ویژگى‌هاى این جشن که زمان برگزارى آن 5 روز نخست ماه اسفند بوده، استراحت کامل زنان از کار و تلاش و کوشش و فرمان‌بردارى کامل مردان از زنان بوده است. در این چند روز به پاس تلاش یک ساله زنان، مردان وظایف ایشان را بر دوش گرفته و با این کار، فعالیت‌هاى یک زن را تجربه مى‌کردند و در عین حال در این روز هدیه دادن به زن خانه از آداب و رسوم اصلى این جشن به شمار رفته است.



این جشن به نام «سپنته آرمئى تى» نماد از خودگذشتگى، فروتنى و مهر بى‌پایان شناخته شده است. واژه سپندارمزد در اوستا به معنى فروتنى و بردبارى است. «سپنته آرمئى تى» یا سپندارمز یا اسفند امروزین، نام چهارمین امشاسپند و نام پنجمین روز هر ماه است که به خاطر داشتن صفت پاک و ارزشمند فرشته نگهبان زمین نام گرفته است. در نوشته‌های آیین ایرانیان باستان آمده است: سپنته آرمئى تى، فروزه‌اى (نوری) است با ویژگى‌هاى زنانه و مادرانه یعنى مهر و عشق بى‌پایان، ایمان و پارسایی، تواضع و فروتنى، پاکی و راست کرداری.



طبق سالنامه باستانی، روز اسفند از ماه اسفند یعنى پنجمین روز از این ماه (5 اسفند) و بنابر نگرش برخی در تقویم امروزى (هجری خورشیدی) 29 بهمن ماه روز سپاسدارى از جایگاه زنان و مادران است.



علت تفاوت این جشن در دو سالنامه ایرانی چیست؟

می دانیم که سال خورشیدی 365 روز و حدود شش ساعت است. در ایران باستان هر سال ایرانی، دوازده ماه و هر ماه سی روز بوده است. پنج روز آخر را پس از سی‌ام اسفند، اندرگاه یا پنجه دزیده یا وهیگک یا وهیجک می‌نامیدند. هر چهار سال، این کسرها را نیز یک روز حساب کرده و بعد از پنجه به نام اَوَرداد یا روز افزوده می‌نامیدند. اما پس از دگرگونی تقویم سالیانه به هجری شمسی، گاهنامه باستانی اصلاح شد تا تکلیف پنجه یا پنج روز اضافی را روشن کنند، بدین ترتیب که شش ماه آغاز سال را سی و یک روزه و پنج ماه دوم از مهر تا اسفند را سی روزه به‌شمار آورده، اسفند را بیست و نه روز و هر چهار سال یک بارآن‌را نیز سی روزه شماره کردند.

این تغییرات که حاصل سی و یک روز به شمار آوردن شش ماه آغاز سال است باعث شد که جشن اسپندگان شش روز با آن چیزی که پیش از آن بوده تفاوت پیدا کند، که امروزه بنا به گاهنامه‌ی اصلاح شده‌ی خورشیدی 29 بهمن و بنابه تقویم باستانی،5 اسفند ماه برگزار می شود.



دکتر مرادی غیاث آبادی بر این نگرش است:

چون در منابع ناب ایرانی آمده است که: جشن سده پس از ۴۰ روز از شب چله، و پس از ۱۰۰ روز از آغاز آبان قرار دارد و همچنین جشن سده پیش از ۲۵ روز از چشن اسفندگان است، بنابراین ۳۰ آذرجشن یلدا، ۱۰ بهمن جشن سده، و ۵ اسفند جشن سپندارمز است.

بنابراین شایسته نیست که در روزهای جشنهای ملی ایران که در درازنای هزاران سال در جریان بوده، دست برد و آنها را دگرگون ساخت. ایشان این دگرگونی را که در ۲۰ سال اخیر پید آمده است را باعث آشفتگی در برترین و پیشرفته ترین گاهشمار گیتی (یعنی تقویم هجری شمسی) می داند.



روز اسفندگان متعلق به همه ایرانیان است از هر قوم و از هر مذهب. این روز را (29 بهمن یا ۵ اسفند) را میتوان روز عشق و دوستی نامید که تقریبا برابر و بسیار بهتر از روز ولنتاین بیگانگان می باشد که در حال رسوخ به فرهنگ ناب ایرانی و اسلامی ما می‌باشد.