موضوع نقاشی و شخصیت کودک
کودک با تمام وجود و شخصیت و عاطفی خود نقاشی می کشد. این شخصیت ، در خط ها ، در طرز استفاده از فضا در فقدان بعضی از قسمتهای نقاشی ، در انتخاب رنگ ها ، و در خود موضوع – اگر به وی تحمیل نشده باشد- نمایان می شود. هنرمند و کودک وقتی نقاشی می کنند چیزها را چنان که در حقیقت بیرونی وجود دارد نشان نمی دهند بلکه به گونه ای که آنها را از ذهن می بینند و نظرشان می رسد بیان می کنند و بدین ترتیب چشم انداز دنیای درون خود را نمایان می سازند و چشم اندازی از خود را در نقاشیهایش نشان می دهد. و همین خصوصیات است که نقاشیهای کودکان را چنین زنده و جالب می کند. اگر زبان نقاشیهای کودکان را بدانیم متوجه می شویم که از ورای شکل و ساختمان نقاشیها ، چیزهایی از شخصیت کودک نهفته است . باوجود این بعضی از موضوع ها برای تجزیه و تحلیل ساده تر از دیگر چیزهاست . به دلیل اینکه آنها مدتهای درازی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل و دسته بندی روان شناسان قرارگرفته بودند.
درک و فهم نقاشی های کودکان و چیزی که او می خواهد بیان کند ، برای مربیان و والدین بسیارلازم است – آنهم نه فقط به عنوان کنجکاوی خشک و خالی ، بلکه بدین علت که شناخت آن باعث بهترشدن روابط بین بزرگسالان و کودکان می شود. و به پیشرفت و تکامل کودک کمک شایانی می کند.
بزرگسالان می توانند با برقرار کردن روابطی دوستانه و معنوی با کودک ، از او بخواهند برایشان درخت ، حیوان ، خانه ، یک شخص ، یک خانواده ، خودش و یا هرچه را که مورد علاقه اش هست و یا از آن می ترسد یا یک رویا را ترسیم کند- البته بی آنکه چیزی را به او تحمیل کنند.