آموزش نقاشی (Painting)

مجتمع آموزشی پارسه

آموزش نقاشی (Painting)

مجتمع آموزشی پارسه

آموزش نقاشی

آموزش نقاشی



رنگ ، خواص رنگ ، رنگهای سرد و گرم ، رنگ مایه، رنگهای اصلی و فرعی ، رنگهای مکمل و متضاد ، شیوه رنگ آمیزی با مداد رنگی

اگر نور سفید ( نور خورشید ) را به وسیله منشور مثلث القاعده تجزیه کنیم، نواری از یک سلسله رنگهای پیوسته از قرمز، نارنجی، زرد، سبز و آبی گرفته تا بنفش به وجود می آید. اگر این اشعه رنگین به وسیله یک عدسی جمع شود، از تجمع آنها مجدداً نور سفید حاصل می گردد. این تجزیه طیف نور بعد از باران به اسم قوس قزح ( رنگین کمان ) دیده می شود.

وقتی نور سفید به یک جسم رنگی می تابد، شیء مزبور قسمتی از آن را جذب و نور را منعکس می کند. هر جسمی بر حسب رنگ خود، نور همرنگ خویش را منعکس می کند. مثلاً یک جسم قرمز، نور قرمز را منعکس می کند و سایر نورها را به خود می گیرد. هر گاه جسمی تمام طول موجها را جذب کند به رنگ سیاه دیده خواهد شد و اگر همه آنها را منعکس نماید، سفید به نظر خواهد آمد.




خواص رنگ:

رنگها دارای خواص زیر می باشند:

0- شدت رنگ: که مربوط به پر رنگی و کم رنگی آن است. رنگهای اصلی دارای بالاترین شدت رنگ یا درخشندگی می باشند.

0- ارزش رنگ: روشنی یا تاریکی رنگهای مختلف را ارزش رنگ می گویند. رنگهای تاریکتر و شفافتر از نظر بصری سنگینی و وزن بیشتری از رنگهای روشن تر و خفه تر دارند. رنگهای تیره به نظر کوچکتر از رنگهای روشن می آیند.

۳- ته رنگ (Hue ) هیو: هیو اسامی رنگهای مختلف مثل قرمز یا آبی یا سبز است.



رنگهای سرد و گرم

شاید صحبت از گرمی و سردی رنگ عجیب به نظر برسد اما تجربه علمی نشان داده است که در یک اتاق سبز یا آبی (سبز و آبی جزو رنگهای سرد هستند ) احساس سرما به انسان دست می دهد. در حالی که اتاقی به رنگ قرمز یا نارنجی حس گرما را در انسان بیدار می کند. در تجربه مذکور، افرادی که در اتاق سبز آبی بوده اند در حرارت 15 درجه احساس سرما کرده اند، حال آنکه ساکنان اتاق نارنجی، قرمز در حرارت 11 تا 13 درجه سانتی گراد احساس سرما نکرده اند. در حقیقت رنگهای سرد، گردش خون را کند می کنند و رنگهای گرم باعث سرعت جریان آن می گردند. برای نمایش اجسام نزدیک از رنگهای گرم و برای نمایش اجسام دور از رنگهای سرد استفاده می شود. رنگهای گرم مانند انواع زرد، قرمز و نارنجی و رنگهای سرد مانند انواع آبی، سبز و بنفش.



رنگ مایه (تونالیته)

غرض از تونالیته یا رنگ مایه درجات مختلفی از رنگ می باشد که با نور منعکس شده از ماده رنگی رابطه دارند. درجات مختلف رنگ را یک بار به وسیله ترکیب با سفید و نیز به وسیله رقیق کردن رنگ با آب می توان به دست آورد.



رنگهای اصلی و فرعی

رنگ اصلی، رنگی است که آن را از ترکیب رنگهای دیگر نتوان به دست آورد. بر اساس تئوری کلاسیک رنگ، رنگهای اصلی عبارتند از: زرد، قرمز، آبی. از حیث نظری، با استفاده از این سه رنگ و افزودن سفید، تمام رنگهای طیف را می توانیم به دست آوریم. رنگهای اصلی در نهایت درخشندگی و اشباع می باشند. رنگهایی که مستقیماً از ترکیب رنگهای اصلی به دست می آیند به رنگهای فرعی موسومند و عبارتند از: نارنجی که از ترکیب قرمز و زرد، بنفش که از ترکیب قرمز و آبی،سبز که از ترکیب آبی و زرد به وجود می آیند.



رنگهای مکمل و متضاد

دو رنگ مکمل دو رنگی هستند که تمام رنگهای طیف را در خود داشته باشند . مثلاً رنگهای قرمز و سبز دو رنگ مکمل یکدیگرند . زیرا رنگ سبز ترکیبی از زرد و آبی است و قبلاً گفتیم که زرد و آبی و قرمز رنگهای اصلی هستند که از ترکیب آنها می توانیم تمام رنگهای طیف را به دست بیاوریم. بنابراین، رنگ مکل هر رنگ اصلی عبارت است از ترکیب دو رنگ اصلی دیگر. هر دو زوج رنگ مکل با یکدیگر متضاد نیز می باشند. یعنی در کنار یکدیگر اختلاف شدیدی را به چشم می آورند. به طور مثال در یک فضای وسیع سبز رنگ چند لکه کوچک قرمز به راحتی به چشم می خورد و خود را نمایان می سازد و با درخشندگی، تضاد خود را با زمینه سبز نشان می دهد و تعادل لازم را در چشم برقرار می کند.



طبیعت بی جان

شیوه رنگ آمیزی با مداد رنگی

مداد رنگی از ساده ترین و سریعترین ابزار های نقاشی می باشد که دارای ویژگی های خاصی است. به وسیله مداد رنگی خطوط نازک و ظریف و نیز سطح های رنگی بزرگ و همچنین انواع رنگها و نیم رنگهای ممکن را می توان به وجود آورد. با این ابزار می توانید با سرعت نقاشی کنید و با کم و زیاد نمودن فشار دست قدرت رنگ ها را شدید یا ضعیف نمایید. مداد رنگی به وسیله پاک کن پاک می شود و تغییراتی را که لازم است در نقاشی ایجاد شود، امکان پذیر می سازد. بر روی انواع کاغذ های نرم و زبر می توان به راحتی با این وسیله کار کرد مداد رنگی بر روی کاغذ زبر ایجاد بافت های گوناگونی می کند که از نظر بصری تأثیر خاصی دارد. مداد رنگی از گروه رنگ های نیمه شفاف است که به راحتی با یکدیگر مخلوط می شود و می توان رنگها را به صورتی با یکدیگر مخلوط کرد که در عین آنکه هر دو رنگ خاصیت رنگی خود را حفظ می نمایند، موجب پیدایش رنگ تازه ای نیز خواهند شد. سعی کنید بیش از دو یا سه رنگ را با یکدیگر مخلوط نکنید زیرا از درخشندگی رنگ کاسته خواهد شد. نرمی یا سختی نوک مداد رنگی نیز در رنگ آمیزی طرح مؤثر می باشد. آزادی عمل در طرز کار با این وسیله موجب می شود که به تنوع زیادی در نقاشی دست یابید.



شیوه رنگ آمیزی با آبرنگ ، کلاژ یا وصله گری ، نقاشی با چاپ کلیشه



شیوه رنگ آمیزی با آبرنگ

ابزارهای لازم برای کار با آبرنگ، یک جعبه آبرنگ خوب که حد اقل دوازده رنگ داشته باشد. همچنین قلم موی شماره 10 آبرنگ به اندازه متوسط است، با این قلم مو می توانید لکه های نسبتاً بزرگ ایجاد نمایید و نیز خطوط ظریف را نیز رسم نمایید. قلم موی خوب وقتی خیس می شود نوکش به نازکی سوزن در می آید. وسیله دیگری که برای نقاشی با آبرنگ لازم دارید عبارتند از: یک تخته شاسی به رنگ سفید. (از یک صفحه شیشه ای که پشت آن کاغذ سفید چسبانده شده می توانید استفاده کنید.) سفیدی شیشه یا تخته شاسی سبب می شود که رنگ هایی را که با هم می آمیزید ببینید و میزان غلظت آن را تشخیص دهید. یک قطعه اسفنج (ابر) که با آن بتوانید کاغذ را مرطوب بنمایید، پارچه تمیزی برای پاک کردن و خشک نمودن قلم ها و همچنین دو ظرف کوچک برای آب، یکی برای شستن قلم مو و دیگری برا ی آماده نمودن و در هم آمیختن رنگها. پیش از شروع نقاشی با آبرنگ کاغذ را نمناک کنید (با اسفنج مرطوب ) سپس کاغذ را بر روی میز یا تخته زیر دستی با چسب بچسبانید. در این حالت سطح کاغذ چین خوردگی دارد ولی پس از چند دقیقه که نم کاغذ برچیده شد سطح آن نیز صاف می گردد. کاغذ را دوباره مرطوب نمایید و اندکی صبر کنید تا نم آن کم شود، در حینی که سطح کاغذ در حال خشک شدن است با مداد نرم، پاره ای از قسمت های شکلی را که در نظر دارید مجسم سازید روی کاغذ نمناک طرح کنید. پس از پایان طرح کاغذ را به کنار بگذارید تا رطوبت در آن رسوخ نماید، در این فرصت رنگها را آماده کنید.

قلم مو را با مقداری آب و با رنگ آغشته سازید و رنگ را کاملاً روی تخته شاسی بمالید تا کاملاً حل شود. دفترچه آبرنگ یا تخته ای را که کاغذ آبرنگ بر روی آن چسبیده روی سطح صاف قرار داده و به نقاشی بپردازید. قلم مو باید همیشه پر از آب و رنگ باشد، خواه شکل ظریفی را نقش کنید و یا اینکه سطح بزرگی را رنگین سازید. دلیلش این است که در این روش، عمل نقاشی باید با سرعت و جرأت انجام گیرد و چنانچه قلم مو خشک باشد این عمل امکان پذیر نخواهد بود. در نقاشی با آبرنگ برای اینکه رنگها در همدیگر نروند، بین ضربات قلم فاصله کوتاهی در نظر بگیرید تا کاغذ بتواند رنگ اول را در خود فرو ببرد و برای پذیرش رنگ بعدی آماده شود. اگر بخواهید رنگ ها کاملاً شفاف و درخشنده با شند باید صبر کنید تا لایه رنگی که روی کاغذ کشیده اید کاملاً خشک شود و سپس لایه دیگر را روی آن بکشید. چون جنسیت مادی آبرنگ شفاف است، بنابراین هر لایه ای که روی لایه دیگر می نهید رنگ لایه زیرین را نیز نشان می دهد و در محل برخورد دو لایه، رنگ تیره تر خواهد شد. مثلاً اگر سطحی را به ر نگ سبز درآورید و پس از خشک شدن لایه قرمز روی آن بکشید در نقاطی که سبز و قرمز روی هم قرار گرفته باشد رنگ قهوه ای پدید خواهد آمد. ولی نباید بیش از دو یا سه رنگ را با هم مخلوط نمود چون در این صورت رنگ کدر خواهد شد. هرگز رنگ سفید به کار نبرید. سفید، رنگها را مات می کند و از درخشندگی رنگ می کاهد و خصلت نقاشی با آبرنگ یعنی (شفافیت) را از بین می برد.

7برنگ را نباید غلیظ به کار ببرید چون رنگ غلیظ نمی گذارد سایر رنگها از زیر آن دیده شوند و نقاشی آبرنگ به نقاشی با گواش شبیه خواهد شد. قلم مو را بعد از هر رنگ در آب تمیز بشویید و با پارچه خشک کنید و سپس به رنگ دیگر آغشته نمایید. برای از بین بردن لکه رنگی که به نظرتان جالب نیست، اسفنج را در آب خیس کنید و آهسته روی لکه مزبور بکشید. لکه را با دقت به وسیله اسفنج بردارید. صبر کنید تا کاغذ خشک شود. پس از آنکه کاغذ کاملاً خشک شد رنگ مورد نظر را به شکل لایه نازک روی آن قرار دهید. برای اینکه در نقاشی با آبرنگ موفقیت کامل به دست آورید تمرین را از موضوع های کوچک و بسیار ساده آغاز نمایید. دو عدد میوه، چند فنجان، یک شاخه گل و ... ابتدای این کار دقیقاً به این اشیا نگاه کنید. رنگهای آنها را تشخیص دهید، مرز تاریکی و روشنی رنگ ها را معین کنید وبه ساختن آنها بپردازید.



کلاژ یا وصله گری ( چسباندن مواد و اشیاء در نقاشی )

ساختن یک اثر هنری به وسیله اشیا و مواد، عملی لذت بخش و در عین حال آسان است. این روش توسط ژرژ براک نقاش فرانسوی قرن بیستم معمول گشت. در این روش به عوض رنگ و قلم مو از کاغذهای رنگی، یا کاغذ روزنامه، پارچه و مواد دیگر، که به شکلهای مختلف بریده شده اند و یک چسب استفاده می کنیم. تأثیری که کاغذ رنگی در چشم ایجاد می کند با تأثیری که رنگی که با قلم مو روی بوم گذارده می شود تفاوت دارد. در این روش به ترکیب رنگ نیازی نیست بلکه انتخاب رنگ ها و چگونگی همجوار نمودن آنها اهمیت دارد. به عبارت دیگر کمپوزیسیون مناسبی از ترکیب اشیاء و رنگ آنها را در میان موضوعی خاص ایجاد می کند. با کاغذ کشی، کاغذ های شفاف و انواع زرورقهای رنگی تمرینهای جالبی می توان انجام داد، به دلیل شفاف بودن این کاغذها، رنگ کاغذ زیر از پشت کاغذی که روی آن چسبانده می شود دیده می شود و تولید نیم رنگهایی می کند که با کاغذهای معمولی نمی توان به دست آورد.



نقاشی با چاپ کلیشه ( چاپ دستی رنگی )

چاپ دستی وسیله ساده و سرگرم کننده ای است که امکان تکرار شکلها را آسان می کند. با این روش می توان نسخه های متعددی از یک یا چند شکل ایجاد نمود و در صورت لزوم رنگ آنها را تغییر داد، از این رویه در تهیه طرح های تزئینی، ساختن کاغذ دیواری و نقش پارچه می توان استفاده نمود. برای تهیه چاپ دستی به نحو زیر عمل کنید:

یک ورق مقوای نازک سفید که مقاومت کافی داشته باشد تهیه کنید. تصویرهایی را که می خواهید تکرار نمایید با مداد نازک روی این صفحه طرح کنید. درون شکل ها را با کارد کاغذبری و یا قیچی ببرید. به این ترتیب کلیشه ای با فرم های تو خالی پدید می آید. کلیشه مزبور را روی کاغذ سفید پونز کنید. (کاغذ باید قبلاً روی تخته ای ثابت شده باشد) با رنگ آمیزی درون فضای سفید نتیجه کار اثری است که در تصویر زیر مشاهده می کنید.

چاپ دستی را می توان با پاشیدن رنگ هم رنگ آمیزی نمود. برای این کار یک مسواک کهنه را در رنگ گواش رقیق فرو کنید. مسواک را در دست بگیرید و با دست دیگر چوب نازکی را به کلیشه تکیه دهید. مسواک را به لبه چوب بمالید. با این عمل قطرات رنگ روی کلیشه پخش می شود. برای اینکه شکلها کاملاً رنگ بگیرند این عمل را چندین بار تکرار نمایید. در این شیوه برای آنکه رنگها با هم آمیخته نشوند پس از پایان رنگ آمیزی هر شکل روی آن را با یک تکه کاغذ بپوشانید. اگر شیوه رنگ پاشی با مسواک را خوب یاد بگیریدمی توانید با کم و زیاد کردن مقدار رنگی که روی شکلها می پاشید حجم و سایه روشن شکل را هم مجسم سازید. اگر چند رنگ را روی یک شکل بپاشید رنگهای ترکیبی جالبی پدید خواهند آمد. به طور مثال اگر دو رنگ متضاد مثلاً سبز و قرمز را روی یک شکل بپاشید، نقطه های رنگین در کنار هم تأثیر چشمگیری خواهند داشت. به غیر از مسواک از رنگ پاش های دیگر نظیر اسپری های رنگ و نیز فوتک رنگ که بافتی مشابه بافت روش مسواک دارد و یا ایر براش که نوعی پمپ رنگ پاش در ابعاد کوچک می باشد، می توان استفاده کرد. در چاپ رنگی باید نکات زیر را رعایت نمود:

رنگ را در ظرفی با آب مخلوط نمایید. غلظت این مایع باید متعادل باشد. مسواک نباید بیش از حد از مایع رنگین انباشته باشد چون در این صورت قطرات درشت رنگ روی کار خواهد چکید. مسواک را با ملایمت و با حرکت یکنواخت به لبه تخته بکشید. پیش از آنکه رنگ خشک شود رنگ دیگری روی آن نپاشید. پس از پایان رنگ آمیزی کلیشه را به آرامی از روی ورقه ای که شکل ها بر روی آن چاپ شده است بردارید.

چاپ دستی را روی پارچه و گونی هم می توان انجام داد. برای رنگ آمیزی روی پارچه، رنگهای مخصوصی وجود دارد که ثابت می ماند و قابل شست و شو هم هست ولی با رنگ گواش غلیظ هم می توان نقوش را روی پارچه چاپ نمود. پارچه زبر و انواع پارچه هایی که الیاف درشت دارند برای این کار مناسب ترند. اگر پارچه ای که انتخاب می کنید از جنس گونی باشد قبلاً سطح آن را سفید کنید و سپس نقوش را روی آن چاپ بزنید. برای چاپ روی گونی و پارچه، قلم مو و بالشتک به کار ببرید.



درس اول _ الفبای طراحی

نقطه: نقطه کوچکترین اثری است که یک وسیله از خود بر جای می گذارد. اندازه نقطه بر اساس میزان کاربردی وسیله سنجیده می شود. یعنی نقطه ای که از یک خود کار ثبت می شود، با اثری که از یک ماژیک یا ذغال طراحی باقی می ماند از لحاظ کیفیت و اندازه بسیار متفاوت است. نقطه می تواند شکلی منظم یا نامنظم داشته باشد. هر نقطه به تنهایی دارای نیروی جذب بصری فراوانی است.

خط: خط، مسیری است میان دو نقطه. خط اساس و پایه طراحی را تشکیل می دهد و شناخت کامل و تسلط بر جنبه های مختلف آن بخشی از هنر طراحی را شامل می شود. خط به صورتی که ما بر روی کاغذ ترسیم می کنیم عملاً در طبیعت وجود ندارد، ولی قوه باصره ما اطراف اشیا را (در تضاد با سطوح عناصر دیگر به صورت خطوط محیطی) می بیند. با هر وسیله ممکن ترسیم خطوط را تجربه کنید و به مقایسه نتایج مختلف بپردازید. خط نمایانگر حالات و کیفیت های مختلفی است و حتماً بایستی در ترسیم آن تسلط لازم را به دست آورید.

کیفیت خط: یک خط رسم شده می تواند بیانگر ویژگی های بسیاری باشد:

- ضخامت، نازکی، تراکم، مسیر تابش نور، لطافت و ...

- جنسیت های گوناگونی همچون: فلز، شیشه، چوب، سنگ، پارچه و ...

- ایجاد حجم، سنگینی و وزن، سطوح گوناگون.

- ایجاد بعد، فضا و مقیاس های ذهنی یا حقیقی.

- کلیه این ویژگی ها مختص طراحی با دست آزاد است و طراحی های ماشینی یا تصویر سازی های کامپیوتری نمی تواند هم طراز و هم سنگ دست طراح عمل کنند. خطوط به طور عمده به سه دسته خط صاف، خط شکسته و خط منحنی تقسیم می شوند و هر دسته شامل انواع متنوعی از خطوط است که برای کاربرد خاصی در نظر گرفته شده است.

- تمرین طراحی: طرحی از مدل بر روی کاغذ طراحی بکشید. خط ها را آزادانه و راحت بکشید. برای تصحیح از پاک کن استفاده نکنید، خط را دوباره بکشید. خط به کار رفته یک دست و مطمئن باشد، از ترسیم خط های تکه تکه و ریشه ریشه خود داری کنید. طرح هایی که می کشید زیاد بزرگ یا کوچک نباشند. طرح باید حد اقل نیمی از صفحه کاغذ یا کادر شما را بگیرد. تنها به یک بار ترسیم اکتفا نکنید. مدل را بارها و بارها از زوایای مختلف بررسی و مشاهده کنید.



طراحی چشمی – مرحله اول

این مرحله از طراحی از نظر تقویت دید و ذهن اهمیت فراوانی دارد. شما باید حتی المقدور کمتر به کاغذ طراحی و خطی که ترسیم می کنید نگاه کنید. در این مرحله صرفاً چشم شما به مدل است. پس سعی کنید هم زمان با حرکت چشم خود بر روی مدل، خط را هم ترسیم کنید. به تدریج و با کمی تمرین می توانید بر روی مدل متمرکز شده و فقط در نقطه شروع، به کاغذ طراحی نگاه کنید. توجه داشته باشید که بسیاری از هنر جویان آنچه را که می دانند ترسیم می کنند، نه آنچه را که می بینند. در این مرحله شما صرفاً آنچه را که می بینید ترسیم کرده اید. در این تمرین بهتر است که مداد را از روی کاغذ بر ندارید. طرح را آرام و به قصد مطالعه و بررسی ترسیم کنید نه اینکه تکلیفی را انجام داده باشید. جزئیات و نقش و نگارهای مدل را حذف کنید. اندازه طراحی نه خیلی کوچک باشد و نه خیلی بزرگ.



طراحی چشمی – مرحله دوم

اهمیت این مبحث در تمام مراحل طراحی مخصوصاً زمانی که پیشرفتی نسبی در کارتان به وجود آمده نهفته است و تنها خود شما می توانید متوجه تغییری شوید که این شیوه، بر نحوه مشاهده حافظه شما خواهد گذاشت. مدل نسبتاً ساده ای را انتخاب کنید. می توانید به دو روش عمل کنید:

1- پس از بررسی مدل به صورت همه جانبه و کاملاً دقیق، طراحی را شروع کرده و دیگر به مدل نگاه نکنید.

2- بررسی را به صورت مرحله به مرحله انجام دهید. یعنی ابتدا شکل کلی مدل را دیده و طرح کلی را که در ذهنتان مانده ترسیم کنید. سپس ویژگی های ثانوی را به دقت مشاهده کرده و بعد به طرح اضافه کنید. پس از آن به سراغ جزئیات دیگر رفته و بعد از مشاهده دقیق آنچه را در ذهنتان مانده ترسیم کنید.

در هر دو روش به یاد داشته باشید که: مدت زمان مشاهده، بیشتر از زمان ترسیم باشد. از پاک کن استفاده نکنید. خط ها را به راحتی و آسودگی بکشید و اگر قسمتی از طرح خراب شد خط صحیح را روی آن بکشید. پس از پایان کار طرح را با مدل مقایسه کنید. اما آن را اصلاح نکنید بلکه مجدداً طراحی را مرحله به مرحله آغاز کنید. هر بار که مدل را طراحی می کنید نیروی حافظه خود را تقویت کرده اید.



درس دوم

چگونه دیدن و مشاهده از دیدگاه یک طراح

نخستین مرحله دیدن درست، مشاهده حجم کلی به صورت یکی از احجام هندسی است. در این مرحله شما بایستی تمام جزئیات شیء را حذف کرده و شکل کلی آن را بر روی کاغذ ترسیم کنید. علت استفاده از احجام هندسی، دقیق و کامل بودن آنها است. بیشتر اشیایی که در اطراف خود می بینیم شباهت فراوانی با احجام هندسی دارند و چنانچه بخواهیم از همین وسایل به عنوان مدل استفاده کنیم می بینیم که احجام استوانه و مکعب کار برد بیشتری دارند. وقتی شما یک فرم استوانه بر روی کاغذ بکشید، می توانید آن را تبدیل به یک لیوان، گلدان، پارچ آب و بسیاری شکل های دیگر کرده و جزئیات متنوعی به آن بیفزایید. علت آن است که دو فرم استوانه و مکعب از لحاظ تعادل و ایستایی، ثبات بیشتری دارند و البته از جنبه تولید و ساخت نیز مزایایی دارند که در حیطه بحث ما نیست.



دیدن طراحی و مقایسه

وقتی از یک مدل خاص طراحی می کنید به دنبال علایم و نشانه هایی برای مقیاس صحیح باشید. زمانی که چند مدل را در مقابل دارید، می توانید نشانه های فراوانی برای مقایسه تناسبات پیدا کنید. پس از مشاهده دقیق به طراحی بپردازید. برای شروع همواره مدلی را که جلوتر از بقیه است طراحی کنید. بهتر است به جایگزینی صحیح مدل در صفحه نیز توجه داشته باشید. در این مورد شما باید تمام مدلها را به صورت یک شکل ساده و عمده دیده و همان شکل را ترسیم کنید. سپس به جزئیات بپردازید. در این حالت است که می توانید از جای گرفتن کل طرح در صفحه مطمئن باشید.



شفاف بینی

توجه به این نکته همواره از بسیاری خطاها در طراحی جلوگیری می کند. در این مرحله هنگامی که شما چند مدل در مقابل خود دارید سعی کنید همه را به طور کامل طراحی کنید. ویژگی اشیایی را که به طور کامل در مقابل دید شما نیستند و پشت عنصری دیگر واقع شده اند، در نظر بیاورید و آن را کم رنگ و ساده ترسیم کنید. دریافت تناسبات در این مرحله بسیار ساده و روان خواهد شد. سپس می توانید خطوط اصلی طرح را پر رنگ و جاندار ترسیم کنید.



طراحی فضای منفی

مدلی را با دو یا سه عنصر چیده و خوب به آن نگاه کنید. حال با خط ساده ای فضای اطراف مدل را مشخص کنید، بی آنکه اشاره ای به خود مدل داشته باشید. بهتر است که ابتدا با یک عنصر شروع کرده و در طرح بعدی تعداد سوژه را به دو، سه و چهار افزایش دهید. به یاد داشته باشید که توجه به قسمت های مختلف فضای منفی نیز به صورت مقایسه ای است. طراحی فضای منفی در اینجا به شما کمک می کند تا شکل کلی مجموعه را در یابید و همه اجزا را به صورت عنصر واحد و یک دست مشاهده کرده و در صفحه و کادر جایگزین نمایید. این گونه کلی دیدن اشیا به شما کمک می کند تا نسبت صحیح را در نگاه اول دریافته و طراحی را در اندازه ای مناسب، کوچک یا بزرگ آغاز کنید. فضای منفی به اندازه فضای مثبت اهمیت دارد. در بسیاری موارد به خصوص در اکثر پوسترها می بینیم که اهمیت بیشتر به فضای منفی داده شده، در اکثر آرمها و نمادها، فضای منفی یا سفید، ارزشی برابر با فضای مثبت و یا سیاه دارد و طراحان و گرافیستها در عین توجه به فرم اصلی، نقش فضای منفی را نیز در نظر دارند.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد